Çağlar Gülcan | Suratım Suya Vurmuşken

ulu bir çınar gibi suratım suya vurmuşken

bildiğimden daha dalgalı ve uzun yüz hatlarım,

isyan ediyor göz kapaklarım güneşin bu kadar sarı olmasına

şahlanan at gibi fırlıyor gözlerim yerlerinden.

heyecandan deliriyorum.

bazı zamanlar şaşkınlık yüzüme vurmamış, senin deyişinle

ayaklarımdan parkelere doğru yol almış.

öyle bir yol almış ki, asfalta yatmış bedenimin, güneşe doyumunu kabulleniyorum.

/güneşe doyum

//güneşe doymak

///güneşe doğmak

heyecandan deliriyorum!

evet! kesinlikle heyecandan deliriyorum.

/bu içime çektiğim son bahardı,

son derin nefesim de sanırım buydu.

kanayan bir yaraydı, kabuk bağlamasını beklemekten gına gelmiş bir yaraydı,

pansuman etki etmezmiş ölü bedenlere

“morga kaldırıyoruz biz bu yarayı” /

başınız sağ olsun.