Bilge Elik | Orkideler Yabancılar Arasında

Dünyanın gerçek ihtişamının yarısı

kimin elindedir biliyor musun?

Parfümlerle dolaşan gümüşlü

meteorlar tarafından değil,

Ama seni çağıran bu gözler tarafından

Selüloit gökyüzünü aydınlatan bir orman

deresinin kenarında insanları ateşlendiren

Rüyanın tam da o eğrisini

yeryüzüne çeken,

Seni rüzgarlı bir sabaha mı benzeteyim?

Hayır, sen spektrumdan

kanatlı orkide avcılarının fazlası

Ve ben, seni tanıyan, tanımlanmamış

Tüm gerçek dışı şeylerin

gerçekliği, tıpkı lotus dillerinin

iç duvarlarının yalama sesinde,

“Söylenebilen

                       söylenemez,

            ve ıslık da

çalınamaz”  diyen -Wittgenstein’ın yanılgısı:

öpüştüğünde Collesseum Aşıklar

birbirlerinin ağzına ıslık çalarlar-

Güneş kadar eski ve söylenebilecek bir gerçek,

kuzey ışıklarıdır karıncalanarak dudakların

Kaburgalarımın ksilofonundan aşağı doğru

yine de arzunun küçük, tonozlu

bir odada tuhaf sayılarımız toplanır Ama

onun bu geniş kapsamlı kanıtıyla

kim tartışabilir?

Kulağa nazikçe bastırılmış,

yüzük niyetine taktığım küpelerin

kanıtıyla kim tartışabilir

ki?

Burada, uyluğunun üst kısmında

Bu pürüzsüz otlakta

Saçlarının ya da sırtını kesen

kıvrımının komşusunda

Bu ayak bileğimde,

yabancılar arasında…